Бурдаҳои ангушт як намуди пайвасткунанда мебошанд, ки дорои сари махсус тарҳрезишуда буда, имкон медиҳанд, ки дастони осонро бе зарурати асбобҳои иловагӣ мустаҳкам ва воз кунанд. Ҳамчун як корхонаи пешбари пайвасткунак, мо ба истеҳсоли винтҳои баландсифати ангуштзанӣ тахассус дорем, ки роҳати истисноӣ ва гуногунҷабҳаро пешкаш мекунанд.